Að utan og sunnan og austan ég spyr
Að vaði liggur leiðin
Aldrei sá ég mjórri mann
Allt hef ég af öfum mínum
Austast fyrir öllu landi
Á ég mér kvæða efni mörg
Ár var alda
Ástarstjörnu
Ástkæra, ylhýra málið
Bar mig á brenndum auri
Benedikt Scheving skæður
Berst mér þá hjarta
Bessi á sér berhross
Bíum, bíum
Bláa vegu
Bóndinn situr á bæjarstétt
Bósi, geltu, Bósi minn
Bræður munu berjast
Bræðurnir sigldu báðir
Buxur, vesti, brók og skó
Búðarloka úti ein
Byr um gráð þig beri
Dáinn, horfinn! - Harmafregn!
Dóri litli dreptu yður
Drottinn gaf og hann Drottinn tók
Dunar í trjálundi, dimm þjóta ský
Dýrðlegt er að sjá
Dönum verður hér allt að ís
Efnið fór, og andann þraut
Efst á Arnarvatnshæðum
Eilífur guð mig ali
Eilífur snjór í augu mín
Ein er upp til fjalla
Ein situr úti
Enginn grætur Íslending
Er hann að syngja enn sem fyrr
Ég á bágt
Eg er kominn upp á það
Eg er sá geisli
Ég skal kenna þér að þjóna
Ég uni ekki útí Máney
Ég veit það eitt, að enginn átti
Fagurljósa lokka safni
Fanna skautar faldi háum
Fegin í fangi mínu
Feikna þvaður fram hann bar
Fellur vel á velli
Festingin víða, hrein og há
Fífilbrekka, gróin grund
Flýttu
Friðar biðjum Þorkeli þunna
Fundanna skært í ljós burt leið
Fýkur yfir hæðir og frostkaldan mel
Fædd er ég þar sem fjallatindur
Ganga gullfætt
Gekk ég í Gribbskógi
Gelur nú gleði
Gleðji þig guðsstjörnur
Hafaldan háa!
Halli vesli, heyrðu mér
Hans undir rætur
Heygður var ég í haugi
Heyri eg kirkju-
Hér liggja sofin
Hérna er ótækt heima að sníkja
Hér sé friður! Með Heilsu þín
Hingað gekk hetjan unga
Hispursmey stóð við ströndu
Hjörleifs reiði ríður mér á slig
Hlegið var og sungið
Horfin er enn
Hóglega, hæglega
Hóla bítur hörkubál
Hvað er svo glatt sem góðra vina fundur
Hvað mun það undra
Hvarma skúrir harmurinn sári
Hver er hinn ungi
Hví grátið þér
Hví með sárum þú
Hví skyldi ég ei vakna við
Hví svo þrúðgu þú
Hvítur í lofti ljúfu
Hví und úfnum
Hví viltu, andsvala
Hvort ertu hniginn
Hæð veit ég standa
Hörðum höndum
Í höfum norður
Ísland, farsældafrón
Íslendingurinn ætla ég sé
Jólum mínum uni ég enn
Komið er að dyrum
Kærðu þig ekki neitt um neitt
Lán, er vilt ei láta mér
Leiði minnar móður
Leiður er mér sjávar sorti
Litla Dóra, litla Dóra
Líti ég um loftin blá
Ljúfi, gef mér lítinn koss
Magnús vinur, legg og lið
Man ég þig, mey
Má-at inn megin-
Mál er í fjósið! Finnst mér langt
Márinn, hann vita vildi, hvað
Meðan Hestklettur heldur
Mér er glatt í geðinu mínu, góðkunningi
Mér finnst það vera fólskugys
Missum ei það mikla happ
Mín er meyjan væna
Móðir og faðir
Naha, naha!
Nautgæfa fóðurgrasið grær
Nú andar suðrið sæla vindum þýðum
Nú er sumar í Köldukinn
Nú er vetur úr bæ
Nú fór illa, móðir mín!
Ó, mikli guð!
Ómur alfagur
Ó, þú jörð, sem er
Reið ég yfir bárubreið
Ríðum við fram um flæði
Röðull brosti, rann að næturhvílu
Sáuð þið hana systur mína
Seg oss lengur sögu
Sem þá á vori sunna hlý
Sérattu Snæfells
Sér ei skáldið skip á öldu
Skáld er ég ei, en huldukonan kallar
Skáldið mitt var skjótt í leik
Skeifi skollafótur
Skein yfir landi sól á sumarvegi
Skjambi meður skollanef
Skjótt hefur sól brugðið sumri
Skuggabaldur úti einn
Smámey, fegursta bæjarblóm
Snemma lóan litla í
Sól rís sæl
Stóð ég úti í tunglsljósi, stóð ég út við skóg
Suður fórumk um ver
Suðursveit er þó betri
Sunnanvindur sólu frá
Svarblá alda sogar mig
Svei þér, andvakan arga
Svo rís um aldir árið hvert um sig
Tinda fjalla
Tindrar úr Tungnafellsjökli
Tíbrá frá Tindastóli
Tíkar-Mangi! Tíkar-Mangi
Ungur var ég, og ungir
Uppi stóð Kain
Uppi undir Arnarfelli
Úti sat und hvítum
Útsynningur yglir sig
Út um móinn enn er hér
Valdi, virztu nú halda
Veðrið er hvorki vont né gott
Veit ég úti í Vestmanneyjum
Veit ég það fyrir vissu nú
Við, sem annars lesum lögin
Við skulum sól
Við Sogið sat ég í vindi
Vík hér að, vinur
Vona ég dúna dreka lín
Vorið góða, grænt og hlýtt
Yfir dal, yfir sund
Yndis bezta elskan mín
Yzt á Hornströndum heitir
Það er svo margt, ef að er gáð
Þar sem háir hólar
Þá saztu úti undir húsagarði
Þá var ég ungur
Þegar þú kemur þar í sveit
Þegi þú, vindur!
Þetta blað er strax í stað
Þið þekkið fold með blíðri brá
Þokan yfir vík og vogi
Þó landa hringur bylgjum blám
Þú, sem daglega líða leið
Þú stóðst á tindi Heklu hám
Þökk sé þér, guð, fyrir þennan blund
Þökk sé þér, vinur
Æ, hvað níðir svanna sá
Öllum fyrir Ingólfur sér opinn geiminn