Um tunglið sér í lagi er þessi saga.Einu sinni var sauðaþjófur sem settist niður á afviknum stað með feitt sauðarlæri (aðrir segja bringukoll) í hendinni sem hann hafði stolið og ætlaði að snæða það þar í makindum.
En tunglið skein skært og bjart því engin skýská var á lofti.
Þjófurinn ávarpaði þá tunglið þessum ósvífnisorðum og rétti um leið upp á móti því hnífinn með ketbita á oddinum:
- Viltu, tungl,
- þér á munn
- þenna bita feitan?
Þá svaraði honum aftur rödd af himni:
- Viltu, hvinn,
- þér á kinn,
- þenna lykil heitan?
Í sama bili féll glóandi lykill úr hálofti beint niður á kinn þjófsins og brenndi á hann brennimark og bar hann örið eftir æ síðan.
Sagan er alkunn bæði á Suðurlandi og Norðurlandi og sagt að af þessu hafi sá siður verið tekinn upp sem algengur var á fyrri öldum að brennimerkja þjófa en þó var það gjört á ennið en ekki kinnina.
Netútgáfan - júlí 1997