Einu sinni voru tveir menn að smíða stórsmíði í smiðju. Að áliðnum degi kom drykkjumaður nokkur á sama bæinn. Hann var svo illa til reika að hann valt sofandi af hestbaki og ofan í hlaðbleytuna.Tóku smiðirnir hann þá, báru hann inn í smiðju og lögðu hann þar á viðarkolabing. Svaf hann þar til þess dimmt var orðið. En um það bil sem smiðirnir hættu að smíða en höfðu þó ekki slökkt eldinn fór drykkjurúturinn að rumskast.
Fóru þeir þá út í horn og létu ekkert til sín heyra. Drykkjurúturinn þreifar þá allt í kringum sig, finnur kolin undir sér og sér í eldsglæðurnar hálfslokknar. Hugðist hann þá vera dauður og vaknaður upp í helvíti.
Hann reis upp við olnboga og hlustaði um stund. En þegar hann heyrði ekkert, leiddist honum og kallaði hátt: "Getur nú enginn af öllum þeim djöflum sem hér eru saman komnir gefið mér í staupinu?"
Við það gáfu smiðirnir sig fram og endar svo sagan.
Netútgáfan - september 1997