Þórr fór austrvegi ok kom at sundi eino. Öðrom megom sundzins var feriokarlinn með skipit. Þórr kallaði:
- 1.
- Hverr er sá sveinn sveina
- er stendr fyr sundit handan?
- Hann svaraði:
- 2.
- Hverr er sá karl karla
- er kallar um váginn?
- [Þórr kvað:]
- 3.
- Ferðu mik um sundit,
- fæði ek þik á morgon;
- meis hefi ek á baki,
- verðra matrinn betri;
- át ek í hvíld,
- áðr ek heiman fór,
- síldr ok hafra;
- saðr em ek enn þess.
- [Feriokarlinn kvað:]
- 4.
- Árligom verkom hrósar þú verðinom;
- veitzatu fyrir görla;
- döpr ero þín heimkynni,
- dauð hygg ek at þín móðir sé.
- 5.
- Þat segir þú nú,
- er hveriom þikkir
- mest at vita,
- at mín móðir dauð sé.
- [Feriokarlinn kvað:]
- 6.
- Þeygi er sem þú
- þriú bú góð eigir;
- berbeinn þú stendr
- ok hefir brautinga gervi,
- þatki at þú hafir brækr þínar.
- [Þórr kvað:]
- 7.
- Stýrðu hingat eikionni,
- ek mun þér stöðna kenna,
- eða hverr á skipit
- er þú heldr við landit?
- [Feriokarlinn kvað:]
- 8.
- Hildólfr sá heitir
- er mik halda bað,
- rekkr inn ráðsvinni,
- er býr i Ráðseyiarsundi;
- baðat hann hlennimenn flytia
- eða hrossaþiófa,
- góða eina
- ok þá er ek gerva kunna;
- segðu til nafns þíns,
- ef þú vill um sundit fara.
- [Þórr kvað:]
- 9.
- Segia mun ek til nafns míns,
- þótt ek sekr siákr,
- ok til allz öðlis;
- ek em Óðins sonr,
- Meila bróðir,
- en Magna faðir,
- þrúðvaldr goða;
- við Þórr knáttu hér dæma!
- Hins vil ek nú spyria,
- hvat þú heitir.
- [Feriokarlinn kvað:]
- 10.
- Hárbarðr ek heiti,
- hylk um nafn sialdan.
- Þórr kvað:
- 11.
- Hvat skaltu of nafn hylia,
- nema þú sakar eigir?
- [Hárbarðr kvað:]
- 12.
- En þótt ek sakar eiga,
- þá mun ek forða fiörvi míno
- fyr slíkom sem þú ert,
- nema ek feigr sé.
- [Þórr kvað:]
- 13.
- Harm liótan mér þikkir í því,
- at vaða um váginn til þín
- ok væta ögur minn;
- skylda ek launa kögorsveini þínom
- kanginyrði,
- ef ek komumk yfir sundit.
- [Hárbarðr kvað:]
- 14.
- Hér mun ek standa
- ok þín heðan bíða;
- fanntaðu mann inn harðara
- at Hrungni dauðan.
- [Þórr kvað:]
- 15.
- Hins viltu nú geta
- er vit Hrungnir deildom,
- sá inn stórúðgi iötunn
- er ór steini var höfuðit á,
- þó lét ek hann falla
- ok fyrir hníga.
- Hvat vanntu þá meðan, Hárbarðr?
- [Hárbarðr kvað:]
- 16.
- Var ek með Fiölvari
- fimm vetra alla
- í ey þeiri
- er Algron heitir;
- vega vér þar knáttom
- ok val fella,
- margs at freista,
- mans at kosta.
- [Þórr kvað:]
- 17.
- Hverso snúnuðo yðr konor yðrar?
- [Hárbarðr kvað:]
- 18.
- Sparkar átto vér konor,
- ef oss at spökom yrði;
- horskar átto vér konor,
- ef oss hollar væri;
- þær ór sandi
- síma undo
- ok ór dali diúpom
- grund om grófo;
- varð ek þeim einn öllom
- efri at ráðom;
- hvílda ek hiá þeim systrom siau
- ok hafða ek geð þeira allt ok gaman.
- Hvat vanntu þá meðan, Þórr?
- Þórr [kvað:]
- 19.
- Ek drap Þiaza,
- enn þrúðmóðga iötun,
- upp ek varp augom
- Allvalda sonar
- á þann inn heiða himin;
- þau ero merki mest
- minna verka,
- þau er allir menn síðan um sé.
- Hvat vanntu meðan, Hárbarðr?
- Hárbarðr [kvað:]
- 20.
- Miklar manvélar
- ek hafða við myrkriðor,
- þá er ek vélta þær frá verom;
- harðan iötun
- ek hugða Hlébarð vera,
- gaf hann mér gambantein,
- en ek vélta hann ór viti.
- Þórr kvað:
- 21.
- Illom huga
- launaðir þú þá góðar giafar.
- Hárbarðr kvað:
- 22.
- Þat hefir eik,
- er af annarri skefr;
- um sik er hverr í slíko.
- Hvat vanntu meðan, Þórr?
- Þórr kvað:
- 23.
- Ek var austr
- ok iötna barðag
- brúðir bölvísar,
- er til biargs gengo;
- mikil myndi ætt iötna,
- ef allir lifði,
- vætr myndi manna
- undir miðgarði.
- Hvat vanntu meðan, Hárbarðr?
- Hárbarðr kvað:
- 24.
- Var ek á Vallandi
- ok vígom fylgðag;
- atta ek iöfrom,
- en aldri sættak;
- Óðinn á iarla,
- þá er í val falla,
- en þórr á þræla kyn.
- Þórr kvað:
- 25.
- Óiafnt skipta
- er þú myndir með ásom liði,
- ef þú ættir vilgi mikils vald.
- Hárbarðr kvað:
- 26.
- Þórr á afl orit,
- en ekki hiarta;
- af hræzlo ok hugbleyði
- þér var i hanzka troðit,
- ok þóttiska þú þá Þórr vera;
- hvárki þú þá þorðir
- fyr hræzlo þinni
- hniósa né fisa,
- svá at Fialarr heyrði.
- Þórr kvað:
- 27.
- Hárbarðr inn ragi!
- ek mynda þik í hel drepa,
- ef ek mætta seilaz um sund.
- Hárbarðr kvað:
- 28.
- Hvat skyldir þú um sund seliáz,
- er sakir ro allz öngar?
- Hvat vanntú þá, Þórr?
- [Þórr kvað:]
- 29.
- Ek var austr
- ok ána varðak,
- þá er mik sótto
- þeir Svárangs synir;
- grióti þeir mik börðo,
- gagni urðo þeir þó litt fegnir,
- þó urðo þeir mik fyrri
- friðar at biðia.
- Hvat vanntu þá meðan, Hárbarðr?
- Hárbarðr kvað:
- 30.
- Ek var austr
- ok við einhveria domðak,
- lék ek við ena línhvíto
- ok launþing háðak,
- gladdak ena gullbiörto,
- gamni mær unði.
- Þórr [kvað:]
- 31.
- Góð átto þér mankynni þar þá.
- Hárbarðr kvað:
- 32.
- Liðs þíns væra ek þá þurfi, Þórr,
- at ek helda þeiri enni línhvíto mey.
- Þórr [kvað:]
- 33.
- Ek mynda þér þá þat veita
- ef ek viðr of komiz.
- Hárbarðr kvað:
- 34.
- Ek mynda þér þá trúa,
- nema þú mik í tryggð véltir.
- [Þórr kvað:]
- 35.
- Emkat ek sá hælbítr
- sem húðskór forn á vár.
- [Hárbarðr kvað:]
- 36.
- Hvat vanntu þá meðan, Þórr?
- [Þórr kvað:]
- 37.
- Brúðir berserkia
- barðak í Hléseyio;
- þær höfðo verst unnit,